Woensdagavond trekken we in bij een nieuwe gastfamilie. Zij wonen nabij een drukke weg in een huis dat op veel vlakken dezelfde kenmerken heeft als in de vorige woonst. We missen hier wel de airco, de rust en het groen, doch dit wordt meer dan gecompenseerd door de hartelijkheid van de gastvrouw. De gastvrouw, een lerares huishoudkunde, heeft haar nickname niet gestolen: ‘Mam’. Ze probeert het ons met alle middelen naar onze zin te maken. Het frustreert haar dat ze geen Engels kan. Twee dagen later loopt ze met een zakwoordenboek rond en begint een embryonale vorm van communicatie. Ondertussen probeert haar dochter van 18 zo goed en zo kwaad als het kan tolk te spelen. De zoon van 10, blijkt met zijn deugnietblik en tussen twee snoepen in, het engels al spelend mee te graaien en verrast ons soms met een engelse uitdrukking tussen het eten door.
We worden door Mam ontvangen met een heerlijk en kleurrijk avondmaal onder de blote hemel. We worden vervoegd door de leraressen Engels van onze scholen en één van de directeurs en vice directeur. De lachsalvo’s gaan de avondlucht in terwijl de maan langzaam achter de mango-bomen opklimt.
We worden door Mam ontvangen met een heerlijk en kleurrijk avondmaal onder de blote hemel. We worden vervoegd door de leraressen Engels van onze scholen en één van de directeurs en vice directeur. De lachsalvo’s gaan de avondlucht in terwijl de maan langzaam achter de mango-bomen opklimt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten