We trekken er even op uit met de fiets. Het is even voor de middag. We merken dat de meeste mensen schuilen voor de warmte in schuilhutjes op paaltjes. Ik kan me inbeelden dat ze ons gek verklaren om op dit uur rond te fietsen.
We rijden voorbij tempelcomplex met een bijgebouw met daarin een verbrandingsoven voor de doden. De mensen worden hier niet begraven, maar gecremeerd. Op een paar kuisende vrouwen en een dronken Thai na is geen volk te bekennen. Wat verder zien we wat meer volk voor een TV zitten, kijkend naar manifestaties in Bangkok.
Verder fietsend, komen we een groepje luidruchtige jongeren tegen die ons naroepen in het Engels. De jongens leren blijkbaar het Engels niet op school, maar langs de straat ….
We komen wat verder aan een ander tempelcomplex. Eigenaardige gezangen komen ons tegemoet. Ze blijken uit luidsprekers te komen die de geluiden (is misschien betere omschrijving van de zich alsmaar herhalende ‘keel’gezangen) rondstrooien tot buiten de muren van het tempel-domein. Een jonge monnik komt ons tegemoet. Hij toont ons de twee tempels op het domein. Een groepje kinderen komt achter ons aan en loopt de tempels mee binnen. We kunnen met de monnik moeilijk tot een conversatie komen, jammergenoeg. We eerbiedigen de verplichtingen die gevraagd worden aan mensen die de tempel binnenkomen. Schoenen uit. Geknielde begroeting. Bij het verlaten van het domein vergezellen de keelgezangen ons nog even tot we enkele honderden meters verder de weg opfietsen, richting ons verblijf.
We rijden voorbij tempelcomplex met een bijgebouw met daarin een verbrandingsoven voor de doden. De mensen worden hier niet begraven, maar gecremeerd. Op een paar kuisende vrouwen en een dronken Thai na is geen volk te bekennen. Wat verder zien we wat meer volk voor een TV zitten, kijkend naar manifestaties in Bangkok.
Verder fietsend, komen we een groepje luidruchtige jongeren tegen die ons naroepen in het Engels. De jongens leren blijkbaar het Engels niet op school, maar langs de straat ….
We komen wat verder aan een ander tempelcomplex. Eigenaardige gezangen komen ons tegemoet. Ze blijken uit luidsprekers te komen die de geluiden (is misschien betere omschrijving van de zich alsmaar herhalende ‘keel’gezangen) rondstrooien tot buiten de muren van het tempel-domein. Een jonge monnik komt ons tegemoet. Hij toont ons de twee tempels op het domein. Een groepje kinderen komt achter ons aan en loopt de tempels mee binnen. We kunnen met de monnik moeilijk tot een conversatie komen, jammergenoeg. We eerbiedigen de verplichtingen die gevraagd worden aan mensen die de tempel binnenkomen. Schoenen uit. Geknielde begroeting. Bij het verlaten van het domein vergezellen de keelgezangen ons nog even tot we enkele honderden meters verder de weg opfietsen, richting ons verblijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten