Vanavond was er een nogal gewelddadige film op de TV terwijl we aan het eten waren. Menige bloederige en nooit eindigende gevechten volgenden elkaar op waarbij af en toe als een soort deus ex machina dingen met bovennatuurlijke krachten opdoken. Er werd af en toe gebulderd. Het bleek een soort komedie te zijn (?). De humor ontsnapte ons compleet. Net zozeer als in de moppen (?) die een lerares gisteren ten beste gaf over een Thaise vrouw en een ‘farang’ (een populair onderwerp) waarbij een zogezegd misverstand dubbelzinnig kon worden begrepen. Onmogelijk voor mij om het komische erin te ontdekken.
Op een 20 km hiervandaan is de grens met Cambodja. Daar kan men zogezegde ‘tweedehandskledij’ kopen. Het zou gaan om ‘tweedehandse’ Versace, Gucci …. Zeg dus maar ‘namaakkledij’ waarschijnlijk. Er wordt ons gezegd dat wij dit niet moeten doen omdat wij ons gemakkelijk ‘eerstehands’ Versace’s, Gucci’s … kunnen veroorloven. In gesprekken valt nogal eens de opmerking dat westerlingen, dus ook wij, rijk zijn en ons alles kunnen veroorloven. Voor een Thai is een westerling per definitie rijk. Wij zijn voor hen de verpersoonlijking van wat ze zelf willen bereiken.Deze kijk verklaart misschien ook voor een stuk de manier waarop wij worden ontvangen door hen.
Thai willen een zo wit mogelijke huid hebben, zoals een westerling. Bruin is voor hen minderwaardig. Isaan-mensen zijn nog iets bruiner dan de anderen en worden dan ook door de andere Thai als ‘zwart’ bestempeld, wat blijkbaar niet als een compliment moet worden beschouwd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten