We sluiten vandaag ons ‘lesopdracht’ in Isaan af met een lesdag met onze kinderen in de school van Ann. Er zijn ongeveer 20 kinderen van Ann’s school. Er zijn plots ook 11 kinderen opgedoken van de school van Philippe die mee de laatste dag willen meemaken. Onze kinderen, overgekomen vanuit België in het weekend, hebben een spel voorbereid. De sfeer is uitgelaten. Er wordt meer dan ooit spontaan Engels gepraat. Tegen 11 uur gaan we naar de schoolkeuken. Onder de deskundige leiding van Ann helpen de leerlingen (verdeeld in drie groepen, elk onder de leiding van één van onze kinderen) de spaghetti voor de middag klaarmaken. De gretigheid waarmee de kinderen hielpen bij de bereiding van de spaghetti, stak schril af met de appetijt (?) waarmee ze deze opaten. Er was zoiets als een omgekeerde cultuurshock. Voor hen was de spaghetti blijkbaar niet bepaald het lekkerste wat ze in hun leven gegeten hadden. Enkele borden bleven onaangeraakt. Dit verpestte echter de sfeer niet, want in dezelfde uitgelaten sfeer als deze morgen in de les (en met vele geschenkjes en foto’s) werd afscheid genomen, ook van de meeste leraressen. Voor lerares Surapa valt het afscheid moeilijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten