Vandaag is het de ‘day after’. Voor mij is het lesgeven afgelopen. Het geeft een gemengd gevoel. Enerzijds ben ik blij dat er gezien mijn vermoeidheid nu een rustiger periode komt. Anderzijds knaagt nu reeds iets. Blijkbaar ook bij de leerlingen, want ze waren naar verluidt present op school ondanks het feit dat mijn Engelse lerares gezegd had dat ik geen les meer zou geven en enkel zou werken op school. Ik was echter niet aanwezig op school en bleef in het huis van onze gastvrouw om te werken aan de reporting voor het Isaan Fund en de vrijwilligers die na mij komen.
Deze avond kwamen alle Engelse teachers, zowel van Ann’s school als die van mijn school eten voor een ‘Belgian meal’: aperitief, groentesoep, spaghetti (niet bepaald het typisch Belgische gerecht, doch het enig haalbare) en pannenkoeken met ijs, overgoten met warme chocolade (dé specialiteit van Ann). Kwan, de dochter van de gastvrouw, helpt Ann bij het bereiden van het eten, terwijl ik verder werk aan het report. De teachers van mijn school zeggen op het laatst af. Ze zijn vandaag op een evaluatie-bezoek geweest met andere teachers en de directeur naar een andere school. Ze hebben blijkbaar op de middag bedorven zeevruchten gegeten, met dito gevolgen. Uiteindelijk komen een kleine 20 teachers (ook deze die niets met Engels te maken hadden) afgezakt naar Mem’s huis. Er was duidelijk interesse om te weten hoe een Belgisch gerecht smaakt. Uit de reacties bleek het dessert en de spaghetti het meest in de smaak te vallen. De soep bleef bij velen staan: te weinig smaak voor hen. Sommigen goten er dan ook bakken zout en peper bij. Over de Belgische keuken waren allen het eens over één ding: wij eten zeer veel. Ik heb aan enkele teachers een ‘motilium’ gegeven om gemakkelijker te verteren. Ze waren bijna collectief ‘full’ of zoals de Thai het zeggen “Pom Iem Laio’ (“ik ben vol”).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten