In de afscheidsles had ik voorzien om vooral zaken aangeleerd in de vorige weken, op te frissen. Na een klein uur kwamen echter enkele in traditionele klederdracht uitgedoste leerlingen binnen om een traditionele dans ten beste te geven. De verfijning van de dans en vooral van het handenspel zijn opvallend. De dans wordt gevolgd door een samenzang van traditionele liederen. Ik krijg er kippenvel van. Ik steek hen nog een hart onder riem en wens hen veel geluk in hun verdere leven. Ik gebruik als afsluiter Thai. Daarna wordt een korte sketch in het Engels opgevoerd die mij (met rugzak en fles water) en Ann (met bril) weergeven in een ‘typische’ lessituatie. Hilariteit alom. De keren dat ik hen ‘siX’, ‘fiX’, ‘miX’ deed zeggen om de X er goed uit te krijgen (‘X’ wordt door de meeste Thai als een ‘k’ uitgesproken of gewoon helemaal weggelaten), zijn ze duidelijk niet vergeten. Dan word ik letterlijk in de bloemetjes gezet. Ze geven me elk een roos, samen met een geel koordje die ze rond mijn pols binden. Dat vonden ze blijkbaar heel leuk. Ik geef hen vervolgens een veelkleurig bandje volgens hetzelfde ritueel.
’s Namiddags rijden we met Udom vanuit mijn school via alternatieve onverharde wegen door het platteland naar Prasat, een tiental kilometer verder. We zien nu beter dan te voren hoe mensen hier leven. Het huis van onze gastheren is absolute luxe in vergelijking hiermee. Hoewel het uitzicht niet steeds alles vertelt, kan men moeilijk naast de algemene indruk dat dit een ‘hard’ leven ‘op de rand’ is. Ik moet denken aan mijn studenten deze morgen. Velen, zoniet de meesten, van hen leven in deze huizen en gezinnen …
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten