De dag van een afscheidsviering begint zoals elke andere schooldag met het hijsen van de vlag onder het zingen van het volkslied en met de gebeden tot Boeddha. Vandaag was er echter ook een oudere man aanwezig die een soort priester-boer was om de ceremonie te leiden. Wat hem tot een priester maakt is het feit ‘dat hij al de gebeden kent’. De kinderen gingen per klas heel devoot met de handen gevouwen in een ‘wai’ bij het grote Boeddha beeld zitten . Er werden snel wat prachtige verse exotische bloemen uit de gracht erachter getrokken om in de vaasjes te zetten, er werd wierook gebrand en er werden gebeden opgezegd in absolute rust en stilte!
Daarna volgt iets wat lijkt op wat wij in films zien: alle andere leerlingen maken een erehaag voor de vertrekkers. Wanneer ze bijna bij de ereboog zijn stopt de optocht en keren de vertrekkers zich naar de rest voor het opspelden van een corsage. Daarna mogen ze door de ereboog de trappen op maar niet voordat ze door de leerkrachten met talkpoeder overgoten zijn en hun gezicht een hoop indiane-vegen van lippenstift heeft gekregen.
De rest van de ceremonie, waarbij ook de voorzitter van het oudercomité en nog een paar hoogwaardigheidsbekleders aanwezig zijn bestaat in het zingen van gebeden door de priester.
Na ongeveer een half uur worden de armbandjes van het bananeblaren ornament genomen. De leerlingen passeren in stoet de leerkrachten, die hen elk een armbandje ombinden begeleid door een wens van geluk en voorspoed en heel vaak ook een omhelzing.
Daarna volgens traditionele Thaise dansen door leerlingen van het 4° jaar. Iedere Thai, jongen en meisje, krijgt in de 6 jaren van de middelbare school les in traditionele dans.
Wat daarna volgt is dan weer typisch voor jongeren overal ter wereld : een bandje brengt popmuziek (hier weliswaar met een oosters tintje) en jonge meisjes joelen bij de deuntjes die ze herkennen.
Er wordt samen –op de grond- gegeten en daarna volgt het even traditionele karaoke…
Daarna volgt iets wat lijkt op wat wij in films zien: alle andere leerlingen maken een erehaag voor de vertrekkers. Wanneer ze bijna bij de ereboog zijn stopt de optocht en keren de vertrekkers zich naar de rest voor het opspelden van een corsage. Daarna mogen ze door de ereboog de trappen op maar niet voordat ze door de leerkrachten met talkpoeder overgoten zijn en hun gezicht een hoop indiane-vegen van lippenstift heeft gekregen.
De rest van de ceremonie, waarbij ook de voorzitter van het oudercomité en nog een paar hoogwaardigheidsbekleders aanwezig zijn bestaat in het zingen van gebeden door de priester.
Na ongeveer een half uur worden de armbandjes van het bananeblaren ornament genomen. De leerlingen passeren in stoet de leerkrachten, die hen elk een armbandje ombinden begeleid door een wens van geluk en voorspoed en heel vaak ook een omhelzing.
Daarna volgens traditionele Thaise dansen door leerlingen van het 4° jaar. Iedere Thai, jongen en meisje, krijgt in de 6 jaren van de middelbare school les in traditionele dans.
Wat daarna volgt is dan weer typisch voor jongeren overal ter wereld : een bandje brengt popmuziek (hier weliswaar met een oosters tintje) en jonge meisjes joelen bij de deuntjes die ze herkennen.
Er wordt samen –op de grond- gegeten en daarna volgt het even traditionele karaoke…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten